Польско-русский словарь - wychodzić

czasownik dokonany (np. zezwolenie, lepszą ocenę: uzyskać) выбегать (добиться)

◊ wychodzić sobie (załatwić coś) выбегать (добиться)

czasownik niedokonany

1. выходить

2. (oddalać się, przenosić się gdzieś indziej) уходить

3. (wynikać; udawać się) получаться

4. (z czego, w co: w grze w karty) ходить с чего, кем–чем

∆ wychodzić w piki ходить с пик

5. (wypadać: o włosach) лезть / выпадать

◊ nie wychodzić poza (co: poprzestawać na czymś) не идти дальше чего

◊ nie wychodzić z głowy komu не идти из головы у кого / не идти из ума у кого

◊ wychodzący (np. poczta) исходящий (отправляемый из учреждения)

◊ wychodzić dobrze (na czymś: odnosić korzyść) выигрывать

◊ wychodzić na dobre идти на пользу / идти в пользу

◊ wychodzić na jaw обнаруживаться / выявляться / раскрываться

◊ wychodzić na korzyść идти впрок / идти на пользу

◊ wychodzić na prowadzenie выходить на первое место

◊ wychodzić na złe идти во вред

◊ wychodzić naprzeciw идти навстречу

◊ wychodzić poza skalę (przyrządu pomiarowego) зашкаливать разг.

◊ wychodzić w atu козырять

◊ wychodzić z wprawy разучиваться

◊ wychodzić z założenia исходить из того

◊ wychodzić źle (na czymś: ponosić stratę) проигрывать